على دلفى - فعال مدنى اهوازى

در ایامی که گذشت با هجوم مردم به خیابانها در سراسر ایران  شاهد اعتراضات مردم بر علیه حکومت ایران بودیم . مطالبات مردم با صدای بلند و رسا بدور از هرگونه واهمه مواردی از قبیل :  فقر و بیکاری ، وضعیت نا بسامان معیشتی ، فساد اداری و اقتصادی ، سؤ مدیریت در میان سران حکومتی و رده های مدیریتی کشور ، آزادی فعالان مدنی و سیاسی از زندانها ، همراه با شعارهای مرگ بر حکومت اسلامی و مرگ بر دیکتاتور ، نظام ایران را هدف قرار داده بود. دست اندرکاران نظام به منظور فرو کش کردن فریادهای به حق مردم  برگزاری اعتراضات مسالمت آمیز  و برپائی تجمعات مدنی و قانونی را به مردم پیشنهاد می دادند وهدف از آنها چیزی جز ساکت و خاموش کردن فریادهای به حق مردم نبود.




اما این پیشنهاد مضحک مسئولان نظام ایران ذهن مرا به اعتراضات به حق مردم عرب اهواز طی سالهای متمادی سوق میدهد که آیا مسئولان  در برگزاری اعتراضات و تجمعات به حق احزاب و فعالان مدنی و سیاسی عرب اهواز چه در گذشته و چه در زمان حال، حاضر به صدور مجوز قانونی و ارائه این پیشنهاد  بوده اند ؟ 

آیا فریادهای مردم عرب اهواز در خصوص عدم استخدام  جوانان تحصیل کرده خود ، فقر و بیکاری در بین مردم اقلیم ، اعتراض به انتقال آب کارون به شهر های دیگر و خشک شدن زمینهای کشاورزی که منبع ارتزاق کشاورزان محروم و زحمت کش آنهاست و همچنین در خواست آموزش زبان مادری در مدارس چیزی جز اینست که هم اکنون مردم سایر شهرها با فریاد خواهان آن میباشند ؟ آیا این درخواست ها به ناحق و جرم محسوب می شوند که بخاطر آن عده زیادی را دستگیر ، تبعید و اعدام کرده اید.هروقت جوانان و فعالان مدنی و سیاسی عرب اقدام به اعتراض و برپائی تظاهرات به منظور کسب حقوق از دست رفته خود میکردند به آنها برچسب تجزیه طلبی زده اید و بعنوان اخلال در نظام و اقدام علیه امنیت ملی کشور به شکل بیرحمانه آنان را سرکوب کرده اید. مسئولان نظام ایران نشان داده اند که با این سرکوبها که ندای عدالتخواهانه دارد به حق ناقض حقوق بشرند.

بنابرین هر چند از دید آنها این درخواستهای به حق مردم اقلیم اهواز جرم محسوب شود و همچنان به آنان مجوز قانونی جهت برپائی اعتراضات مسالمت آمیز داده نشود و فضای امنی برای اینگونه فعالیتها فراهم نشود آنا بدانند که مردم محروم این منطقه برای تحقق مطالبات از دست رفته خود ، از تمام توان استفاده خواهند کرد.