حق خودمختاری با اعدام مطالبه گران آن از بین نمی رود
حقوق و آزادی های سیاسی از بدیهی ترین مصادیق حقوق بشر است که مردم هر جامعه ای می بایست از طریق آن در تعیین سرنوشت سیاسی و اجتماعی خود و در شکل گیری قدرت سیاسی و ایجاد ساختار و نظام سیاسی جهت ادارہ امور خود و نظارت بر عملکرد حاکمان به صورت دموکراتیک مشارکت داشته باشند و حق تعیین سرنوشت نیز خود آن حقوقی بنیادی و تضمین های تامین کرامت انسانی و برابری ارزشی و آزادی است که نمود و تجلی آن، مختاریت درتعیین وضعیت سیاسی و اجتماعی و خودحاکمی اقوام و ملت ها و مردمان است که انکار و سلب آن از هر قوم و ملتی، نقض صریح و انکار حقوق بشر محسوب می شود.
در واقع حق تعیین وضعیت سیاسی، حق تامین آزادانه و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و حق خودمختاری که از حقوق اساسی رسمیت یافته مصرحه در اسناد حقوق بشری و حقوق بین المللی حقوق بشر است هنوز توسط برخی دولت ها برای برخی جوامع و مردمان از جمله برای مردم کرد رعایت و محترم شناخته نشده است. هنوز در کوشش برای دستیابی به این حق بنیادی و یا کسب حداقلی از آن، مردم کرد و بسیاری از فعالان این حقوق تحت سرکوب قرار دارند و همواره متحمل رنج و هزینه های انسانی می شوند.
در هفت دهه پیش نیز قاضی محمد و بسیاری از همفکران وی در دفاع از حق تعیین سرنوشت و حق خودمختاری برای مردم کرد از جان خود گذشتند. در آن ایام انکارکنندگان حقوق بشر فکر می کردند با اعدام قاضی و یاران وی اندیشه حق تعیین سرنوشت و مطالبه حق خودمختاری را برای همیشه از محور مطالبات مردم کرد حذف و خارج کرده اند، اما چنین مطالباتی نه تنها محو و یا کاهش نیافت بلکه به فاصله بسیار کوتاهی از به دار کشیدن رهبر خودمختاری طلبان کرد، این حقوق وارد اسناد حقوق بشر شد و رسمیت جهانی یافت و امروز آن از حقوق انکارناپذیر و انتقال ناپذیر مردم کرد در ایران و مردمانی است که تاکنون برای مطالبه آن اقدام نکرده اند.
پرواضح است که حق خودمختاری و تعیین سرنوشت از حقوق بشر جدایی ناپذیر است و تحقق و رعایت و احترام به حقوق بشر در ایران تنها با تحقق تامین حق خودمختاری و مختاریت در تعیین سرنوشت برای مردم کرد تضمین می شود.
منبع: سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان